خسرو و
مسعود کردپور، در بیدادگاه جمهورى اسلامى مجموعن به ٩ سال و نیم زندان محکوم شدند.
خسرو کردپور، پس از پایان دوران محکومیت، باید دو سال را نیز در تبعید بگذارند.
خسرو، همچون مسعود، از هواداران داریوش فروهر بود و افکاری ایران‌گرایانه داشت. وی
کُردهاى فراسوى
مرزهاى قراردادى را نیز ایرانى و کردستان آن سوى مرز‌ها را بخشى از ایران‌زمین می‌دانست.
خسرو کردپور با ایجاد خبرگزارى موکریان در صدد گزارش خبرهاى سانسور شده کردستان
ایران برآمد. خسرو و مسعود کردپور مبارزانی پاک نهاد و عمیقا دموکرات‌اند و به
مبارزات مدنى باورمند.
آن‌ها در
چند سال گذشته تلاش چشمگیرى در زمینه گزارش نقض مکرر و سیستماتیک حقوق بشر در
کردستان داشتند.
از اینکه
احزاب کُردی مخالف جمهوری اسلامی اخبار دستگیری و محکومیت ناعادلانه زندانیان میهن‌دوست
کُرد را بدلیل عقیده سیاسی خود پوشش ندادند و نمی‌دهند جای تعجب نیست. نیک می
دانیم که انتشار گزینشی اخبار زندانیان کُرد میهن دوست در رسانه‌های وابسته به
گروهک‌های قوم گرای کُردی پیشینه‌ای دراز دارد.
چنین
تبعیضی ناجوانمردانه برای چه!؟ اگر این زندانیان بی‌ادعا عضو گروهک‌های تروریستی
کومله و یا پژاک بودند و یا وابسته به گروهک‌های تروریست سلفی، تمامی روشنفکرنما‌ها
و خرده روشنفکران یا آنانی که خود را تافته جدابافته دانسته و دگراندیش می‌پندارند،
تروریست‌ها و وامانده‌های جنایت‌پیشه سیاسی و دلالان حقوق بشری، گوش فلک را کر
کرده بودند و اما برای برادران کردپور، فریاد مدعیان را چه شد!؟
وظیفه تمامی
کوشندگان راستین حقوق بشر و مدافعان پاک سرشت حقوق برابر انسانی، محکوم کردن حکم
ناعادلانه برادران کردپور در بیدادگاه جمهورى اسلامى است. تلاش کنیم که کردپور‌ها صداى کردستان ایران باشند که از ظلم می گویند
و درد آزادی میهن و هم میهنشان دارند و نه بسان سازمان‌ها و گروهک‌های خشونت طلب و
نهادهای غیردموکراتیک و ایران گریز که تنها درد نام و نان و جای و قبیله خودساخته
خویش دارند و دیگر هیچ!
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
