مشی بی بی سی فارسی

 

شبکه‌ی فارسی زبان بی بی سی از بدو تشکیل خود تا به امروز، خواسته یا ناخواسته نقش مهمی در رساندن صدای اپوزیسیون جمهوری اسلامی ایران ایفا کرده است و با پوشش به نسبت گسترده‌ی اعترضات پس از انتخابات 88 عملا توجه قسمت بزرگی از معترضین به نظام سیاسی فعلی ایران را به خود جلب کرده است، در مقابل جمهوری اسلامی نیز بی‌طرفی این رسانه را زیر سوال برده، آن را قسمتی از سیاست‌های خصمانه بریتانیا نامیده و همچنین علی‌الظاهر هرگونه همکاری با این رسانه می‌تواند تبعات امنیتی برای فرد در بر داشته باشد.
اما نکته‌ی مهم آن است که آیا این رسانه بدنبال تضعیف جمهوری اسلامی است یا تضعیف دولت-ملت ایران بطور کلی؟ علی‌الخصوص که به نظر می‌رسد سیاست خارجی آمریکا نیز در حال چرخشی به نسبت آشکار است و تبعات این سیاست‌ها جز تضعیف دولت-ملت ایران نمی‌تواند باشد. این سوالی است که علی‌الاصول می‌بایست اپوزیسیون نظم فعلی سیاسی نیز بدان بیندیشد. بی بی سی در انتشار برخی اخبار و دعوت از برخی در اصطلاح کارشناسان عملا منافع دولت-ملت ایران اعم از تمامیت سرزمینی و هویت ملی و ... را به چالش می‌کشد یکی از آخرین نمونها نیز دعوت از یک پانترکیست شناسنامه‌دار مقیم سوئد، درباره‌ی زلزله‌ی آذربایجان بود در حالی که این فرد کیلومترها از آذربایجان دور است و به هیچ وجه نمی‌تواند رل یک فعال آگاه را ایفا کند و دعوت از او سوال برانگیز است و علاوه بر این، فرد مذکور نیز این فرصت را مغتنم شمرده و در تحلیل‌هایش عملا گزاره‌های تجزیه‌طلبانه‌ای را ارائه داده است. متاسفانه این اولین بار نیست که چنین مسائلی رخ می‌دهد و بی‌شک آخرین بار هم نخواهد بود .در جدید ترین اقدام به درج کلمه جعلی آذربایجان ج … در متن خبرش کرد. کلمه ای که در جغرافیا سیاسی رسانه ای ودر نهاد های جهانی به رسمیت شناخته نشده است و علی‌رغم اعتراضات ایرانیان و آذربایجانی‌ها در صفحات بی بی سی در فیسبوک و نامه‌نگاری به سردبیران و غیره هر از گاهی که توپ اخبار مورد علاقه‌ی بی بی سی به درون مناطق مرزی ایران که اقوام آذری و کرد و بلوچ و عرب‌ در آن ساکن هستند می‌افتد این اتفاقات روی می‌دهد و رسانه‌ی دیگر مورد علاقه‌ی اپوزیسیون یعنی بخش فارسی صدای آمریکا نیز از این بحث مستثنی نیست باید توجه داشت الزامی وجود ندارد که انتظار داشته باشیم این شبکه‌ها به منافع ملت ایران بعنوان حداقل احترام بگذارند، اما می‌توان در برخورد با این رسانه‌ها با در نظر داشتن این مسائل مشی درست را پیشه ساخت. احترام به تمامیت ارضی و ارکان هویت ملی ایرانیان که علی‌الاصول متعلق به ملت ایران است خط قرمز است و عبور از آن به هیچ‌وجه نمی‌تواند قابل قبول باشد و این مسئله در صورتی که به عمد صورت پذیرد (که اکنون با تکرار چندین و چندباره‌ی آن توسط بی بی سی شائبه‌ی تعمدی بودن آن قوت می‌گیرد) درحکم دشمنی آشکار تلقی می‌گردد

توجیه زیرکانه‌ی بی بی سی که بر فرض آزادی بیان (فرضی که عملا بکار بردنش در یک رسانه همانطور که در ادامه می‌آید کاملا بی‌فایده و نهایت دورویی است زیرا هیچ رسانه‌ای را یارای پایبندی به تمامی ملزومات آن نیست) استوار است در نظر نمی‌گیرد که خط قرمزها درهیچ‌کشوری قابل تسامح نیستند و گاهی انسان تعجب می‌کند که چرا اینقدر این اصل بدیهی وقتی که به ایران می‌رسد با شک و تردید در آن نگریسته می‌شود. آیا بعنوان مثال بی بی سی حاضر است فعالی را که قسمتی از تمامیت ارضی انگلستان را نادیده می‌گیرد دعوت کند یا مثلا یک نویسنده‌ی منتقد هولوکاست را دعوت نماید تا سخن بگوید؟ آیا حاضر است با ملا عمر مصاحبه کند و آرا و نظراتش را بشنود؟  یا مثلا سخنرانی سید حسن نصرالله را پخش کند؟ بی بی سی نمی‌تواند زیرا بقول گنجی درش را تخته می‌کنند! پس باید پذیرفت که استفاده از مفروضه‌ی آزادی بیان نمی‌تواند موجه رفتار این رسانه باشد و دلایل دیگری در کار است و این نهایت کوته‌بینی است که کسی تصور کند هدف بی بی سی شنیدن تمامی آرا بوده است. بطور کلی واضح است که خط قرمز‌های بی بی سی بر خط قرمز‌های ملت ایران منطبق نیست.

به اشتراک گذارید:

. . . . . . . . . . . . . . . . . . .